Έχω φάει πολύ ξύλο...
...αλλά κέρδισα
[Υπάρχει και αγγλική έκδοση της ανάρτησης—There is also an English version of the post]'
Μέχρι τώρα, έχω δημοσιεύσει 41 εργασίες με κριτές για το κλίμα — από το σύνολο των 258 εργασιών μου σε περιοδικά και το σύνολο των 1000 εργασιών μου που αναγνωρίζονται από το Google Scholar. 1
Το σύστημα αξιολόγησης από ομοτίμους είχε ήδη κακές πτυχές από τότε που άρχισα να γράφω εργασίες (περίπου το 1990). Είχα εμπλακεί σε αυτό σε διάφορους ρόλους, συγγραφέας, κριτής, αρχισυντάκτης, και προσπάθησα να κάνω προτάσεις για βελτίωση, γράφοντας editorials και άρθρα σχετικά με αυτό.
Αντί όμως να βελτιωθεί, το σύστημα επιδεινώθηκε πολύ, ιδίως για τις εργασίες που προτείνουν νέες ιδέες για ευαίσθητα θέματα, όπως το κλίμα και η υγεία. Οι εκδότες, οι συντάκτες και οι κριτές απαρνήθηκαν σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο τους και έγιναν οι φύλακες ενός παρακμασμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σχετίζεται με την παγκόσμια διακυβέρνηση. Όταν πρόκειται για το κλίμα, συμπεριφέρονται ως κλιμακόλουθοι ή κλιμωροί, συνήθως με μια κρυφή αυταρέσκεια ότι απορρίπτοντας ένα “αιρετικό” (όπως το θεωρούν) έγγραφο σώζουν τον πλανήτη ως ακτιβιστές.
Αν η προσπάθεια για τη δημοσίευση ενός συμβατικού άρθρου μέτριας (ή και χαμηλής) ποιότητας είναι Α, η προσπάθεια για τη δημοσίευση ενός άρθρου υψηλής ποιότητας που έρχεται σε αντίθεση με τη συμβατική σοφία είναι περίπου 4Α. Γιατί; Επειδή συχνά η συγγραφή για την αντίκρουση των αρνητικών σχολίων ισοδυναμεί με τη συγγραφή μιας ακόμη εργασίας. Και επειδή αν η εργασία είναι καλή, συνήθως απορρίπτεται αρκετές φορές και πρέπει να υποβληθεί εκ νέου σε άλλα περιοδικά μέχρι να δημοσιευτεί.
Από τα παραπάνω, υποθέτω ότι είναι κατανοητό πόσο πολύ ξύλο έχω φάει για τη δημοσίευση των 41 δημοσιεύσεών μου για το κλίμα. Καθώς είμαι υπέρ της πλήρους διαφάνειας στη διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους, έχω αναρτήσει στο διαδίκτυο όλο το υλικό για τις απορρίψεις που έχω λάβει. Τα περισσότερα από τα απορριφθέντα άρθρα είναι τα καλύτερά μου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τελευταία μου εργασία:
D. Koutsoyiannis, Relative importance of carbon dioxide and water in the greenhouse effect: Does the tail wag the dog?, Science of Climate Change, 4 (2), 36–78, doi:10.53234/scc202411/01, 2024.
Σ’ αυτήν, έχω συμπεριλάβει ως Συμπληρωματικές Πληροφορίες τις προηγούμενες απορρίψεις τριών περιοδικών (ένα έγγραφο 73 σελίδων — κάντε κλικ στην επιλογή «Προϊστορία απορρίψεων» στον παραπάνω σύνδεσμο στον ιστότοπό μου ή στην επιλογή «You find supplementary data here» στον επίσημο ιστότοπο του περιοδικού).
Ένα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα είναι η πρόσφατη εργασία μου:
D. Koutsoyiannis, Stochastic assessment of temperature – CO₂ causal relationship in climate from the Phanerozoic through modern times, Mathematical Biosciences and Engineering, 21 (7), 6560–6602, doi:10.3934/mbe.2024287, 2024.
Αυτή δεν απορρίφθηκε, αλλά η προσπάθεια να αντικρούσω τα κατεδαφιστικά σχόλια κάποιων κριτών ήταν εξίσου μεγάλη. Έχω δημοσιεύσει τις απαντήσεις μου σε ξεχωριστό έγγραφο εδώ:
Αισθάνομαι εξαντλημένος από αυτές τις περιπέτειες. Από την άλλη πλευρά, είμαι ευχαριστημένος καθώς νιώθω ότι έχω κερδίσει.
Πρώτον, κατάφερα να δημοσιεύσω σχεδόν όλες τις εργασίες μου που σχετίζονται με το κλίμα — 41 από τις 42 (μία από αυτές έλαβε πολλές απορρίψεις την περίοδο 2012-2015, μετά τις οποίες τα παράτησα και την ανάρτησα στο ResearchGate). Ειδικότερα, τα τελευταία πέντε χρόνια δημοσίευσα και τις 16 εργασίες μου που σχετίζονται με το κλίμα, οι οποίες παρατίθενται στον σύνδεσμο που έδωσα παραπάνω.
Δεύτερον, οι εργασίες αντιστάθηκαν στις επιθέσεις της κλιματσίδας προς τα περιοδικά προκειμένου να τις αποσύρουν. Αναφέρομαι σε αυτές στο δοκίμιό μου για το αυγό της κότας και το αυγό του φιδιού (“From hen’s egg to serpent’s egg…”) που ανέφερα παραπάνω. Η μοναδική αλλαγή μετά τη δημοσίευση, η οποία στην πραγματικότητα είναι πολύ ήπια, αφορούσε την εργασία μου που δημοσιεύτηκε σε ένα περιοδικό της EGU:
D. Koutsoyiannis, Revisiting the global hydrological cycle: is it intensifying?, Hydrology and Earth System Sciences, 24, 3899–3932, doi:10.5194/hess-24-3899-2020, 2020.
Συγκεκριμένα, μετά τη δημοσίευσή της και εξαιτίας παραπόνων της κλιματσίδας, οι αρχισυντάκτες μού ζήτησαν, και δέχτηκα, να αντικαταστήσω τους συνδέσμους προς δύο από τις παρουσιάσεις μου, τους οποίους είχα συμπεριλάβει στην ενότητα «Αναγνωρίσεις» της εργασίας, με έναν σύνδεσμο προς την προσωπική ιστοσελίδα μου. Αυτές οι δύο παρουσιάσεις των οποίων οι σύνδεσμοι αφαιρέθηκαν είναι οι εξής:
D. Koutsoyiannis, Personal knowable moments (DK-moments) for high-order characterization of coincidence in totalitarianism, Self-organized lecture, doi:10.13140/RG.2.2.23117.38885/1, Bologna, Italy, 17 December 2019.
D. Koutsoyiannis, The political origin of the climate change agenda, Self-organized lecture, doi:10.13140/RG.2.2.10223.05283, School of Civil Engineering – National Technical University of Athens, Athens, 14 April 2020.
Τρίτον, δύο επίσημα Σχόλια για δύο από τις εργασίες, τα οποία υποβλήθηκαν και δημοσιεύθηκαν σε δύο περιοδικά, παρά τις προσπάθειες των συγγραφέων τους, δεν βρήκαν κανένα λάθος στις εργασίες μου και αύξησαν την εμπιστοσύνη μου στα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα των εργασιών. Υποθέτω ότι υποβλήθηκαν και άλλα Σχόλια, αλλά πρέπει να απορρίφθηκαν.
Τέταρτον, τα έγγραφα διαδόθηκαν και συζητήθηκαν ευρέως. Για παράδειγμα, το έγγραφο της EGU που προανέφερα, το οποίο έχει ήδη 160 αναφορές στο Google Scholar, ήταν το πιο πολυδιαβασμένο του περιοδικού για το 2020:
Μια άλλη εργασία, που δημοσιεύθηκε στα «Πρακτικά της (Βρετανικής) Βασιλικής Εταιρείας», περιλαμβάνεται, μεταξύ των άρθρων με τις περισσότερες μεταφορτώσεις, στη δεύτερη θέση μεταξύ όλων των κατηγοριών ή στην πρώτη θέση στην κατηγορία των ερευνητικών άρθρων σε όλη την ιστορία του περιοδικού:
Τρεις άλλες εργασίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πέντε κορυφαίων (από άποψη επισκέψεων) άρθρων στο περιοδικό Sci του MDPI, μία εκ των οποίων είναι η πρώτη στην ιστορία του περιοδικού (μακράν):
Η πρώτη από τις πέντε εργασίες της παραπάνω λίστας, χάρη στη γενναιοδωρία της Judith Curry, συζητήθηκε σε έκταση στο ιστολόγιό της. Συγκέντρωσα ολόκληρη τη συζήτηση, με περίπου 1000 συνεισφορές (μεταξύ των οποίων 177 δικές μου απαντήσεις σε σχόλια) που ανήκουν σε 184 ομάδες από 83 σχολιαστές, σε ένα έγγραφο μεγέθους βιβλίου (372 σελίδες).
Τα άλλα πρόσφατα άρθρα συζητήθηκαν επίσης σε ιστολόγια και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και για το λόγο αυτό έχουν υψηλές επιδόσεις Altmetric:
Πέμπτον — και αυτός είναι ο λόγος που έδωσα τόσες λεπτομέρειες στο τέταρτο ως αποδεικτικά στοιχεία για το πέμπτο — η εκτενής συζήτηση αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη. Οι σχολιαστές μπορεί να ήταν επικριτικοί και μπορεί να επέμειναν στην κριτική τους, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν εντόπισαν κανένα λάθος σε καμιά απ’ τις εργασίες. Αντιθέτως, είχα επιβεβαιώσεις των αποτελεσμάτων μου από δύο συναδέλφους που δούλεψαν ανεξάρτητα, τους οποίους δεν γνώριζα προηγουμένως2. Όλες οι εργασίες άντεξαν. Και οι επικρίσεις με ώθησαν να συντάξω κι άλλες εργασίες για να τις αντικρούσω.
Αισθάνομαι ότι έχω πλέον διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη άποψη για το κλίμα, την οποία θα παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις. Αλλά φυσικά μπορεί να υπάρχουν λάθη στις εργασίες μου, παρά την αποτυχία των εθελοντών να τα εντοπίσουν. Και φυσικά, η ανακάλυψη και η διόρθωση των λαθών είναι ο τρόπος με τον οποίο η επιστήμη προχωράει.
Ορισμένες από τις εργασίες έχουν και άλλους συναδέλφους ως συσυγγραφείς, παρόλο που χρησιμοποιώ το «μου» για να αναφερθώ σε όλες ταυτόχρονα. Δεδομένου ότι πολλές εργασίες είναι αποκλειστικά δικές μου, θεώρησα ότι, αν χρησιμοποιούσα το «μας», θα φαινόταν ότι εκφράζω και τους συσυγγραφείς μου, ενώ στην πραγματικότητα εκφράζω μόνο την ταπεινότητά μου. Τα πλήρη στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων των συγγραφέων, φαίνονται στη λίστα του συνδέσμου που παρέχω.
Μια επιβεβαίωση, όπως μπορεί να δει κανείς στο ιστολόγιο της Judith Curry, χρησιμοποίησε μια διαφορετική μεθοδολογία. Η άλλη αναπαρήγαγε τους υπολογισμούς μου και τους βρήκε σωστούς.